mirjam

Lieve Carla,

Ik stond natuurlijk te trappelen toen ik hoorde dat ik wat mocht schrijven over jou (je kent me). Nou daar gaat tie:

Ik weet dat ik jou het mooiste baby`tje vond van de drie, jazeker Marjan en Ellen.

Een andere herinnering is dat jij op de keukentafel gezet/geklommen bent en het doosje met muizenvergif te pakken gekregen hebt. Er vervolgens van gesnoept hebt. Jij afgevoerd naar het ziekenhuis, maagje leeggepompt en een paar nachtjes blijven. Peter en ik gingen jou bezoeken. Wij hebben het hele ziekenhuis doorgelopen om jou te zoeken en kwamen vervolgens een kwartier voor afloop aan! Jij brulde alles bij elkaar en stond met geheven armpjes toen wij weer weg gingen. Ik was een jaar of tien, hartverscheurend was het.

Dan natuurlijk jullie bruiloft. Fantastisch feest was dat. Denise en Renee weten dat ook nog heel goed.

Verder vergeet ik nooit meer jullie gezichten toen jullie bij mij op kraamvisite waren en vertelden dat jij in verwachting was.
Mooi was dat.

Ja Jan, ik was ook gek op hem. Kut met peren dat hij zo vroeg moest overlijden. Maar ja ....

Je hebt het prima gedaan meid.
Ik wens je nog een heel fijn leven toe enne .... bedankt voor de uitnodiging.
Kus

Tante Mirjam

lia en arjen

marcel en suzanne

Lieve Carla

We wensen je een wereld vol geluk,

en wensen je van alles het beste.

We wensen je gezondheid,

en dagen vol zonneschijn.

We wensen je voorspoed, liefde en blijheid,

en een leven vol vreugde.

Nu je de halve eeuw passeert

word je door Sarah geërd

Daarom een wens van 50 letters die deze woorden vormen:

We wensen je een geweldige verjaardag op deze bijzondere dag!

Marcel, Suzanne en Stan

bep en rien

Van harte gefeliciteerd met je 50^ste verjaardag!

Je werd 24 jaar, toen ik je leerde kennen en met je ging samenwerken. Ik was toen net 42 jaar geworden. Een duo- baan voor groep 4 werd het. Na veel protesten van ouders, die toen nog één juf voor de klas gewend waren, werden we al gauw “het gouden duo” genoemd, weet je nog?

En dat hebben we 20 jaar volgehouden, de langste tijd in groep 3! Wat hebben we daar samen een leuke tijd gehad! Saai was het nooit, want er gebeurde zo veel. Als er geen toetsen of rapporten op de agenda stonden, dan was er wel een commissievergadering, een moeilijk gesprek en natuurlijk de voorbereidingen voor sinterklaas, kerst en het project. Daartussen werd nog “even” lessen voorbereid en gegeven, handelingsplannen gemaakt en uitgevoerd en geëvalueerd. Wat een vak! Weet je nog hoe we onze verjaardag vierden? Cadeautjes uitpakken en dan in groepjes leuke dingen doen, wat een feest, altijd een succes.

Geweldig vond ik de manier waarop je het werk organiseerde, maar nog meer bewonderde ik je omgang met kinderen en je kijk op kinderen. Niets was je te veel als het om hun welzijn ging!

Als je zo lang samen werkt ken je niet alleen de ups en downs van het werk, maar ook privé.

Ik heb de hele leuke dingen in je leven meegemaakt, je huwelijk, de geboorte van Mathijs , maar was ook getuige van het enorme verdriet dat je trof, toen je Jan verloor. Je moest door, samen met Mathijs en dat heb je voortreffelijk gedaan. Nu heb je al een zoon die rechten studeert, een hartelijke jongen om trots op te zijn.

We zien elkaar nu minder vaak, maar dat doet niets af aan alle goede herinneringen die we samen delen. Een van de laatste heb ik nog niet genoemd en dat was ons reisje naar Parijs! En natuurlijk niet te vergeten al die gezellige etentjes zo nu en dan. Wordt het niet tijd voor de volgende afspraak?

Liefs, Bep

ellen

Lieve Carla,

Mijn herinneringen aan jou en vooral vroeger zijn redelijk divers, van samen lol hebben tot schelden zoals zusjes kunnen doen. Vooral over kleding die we van elkaar aan wilden maar natuurlijk niet mocht. We sliepen nota bene op één kamer met z’n drieën dus dan weet je het wel.

Wat ik me het best herinner is onze tijd op de dansschool, wat hebben we daar samen een schik gehad, en natuurlijk het zeilen en alle andere dingen die we op de camping samen deden. En natuurlijk als we s`middags thuis kwamen uit school en pa en ma er nog niet waren.

Jij wist de top 50 altijd uit je hoofd en natuurlijk de programmagids die werd uitgeplozen om te zien wat er voor leuks op tv kwam. We deden eigenlijk altijd alles samen.

Ik heb het altijd jammer gevonden dat je Jan al zo jong tegenkwam want dat betekende dat je niet meer zoveel tijd met mij kon doorbrengen.

Later toen je al op jezelf woonde hebben we menig avondje klaverjassend doorgebracht en altijd wij tegen de jongens.

Na het overlijden van Jan moest je alles alleen doen en dat heb je goed gedaan. Ook ik weet hoe moeilijk het is om er alleen voor te staan en wat er allemaal op je afkomt, dus petje af.

Natuurlijk zijn er ook momenten geweest dat we het niet met elkaar eens zijn geweest maar je bent en blijft mijn op 1 na grootste zus

Liefs Ellen

Tjits

Lieve Carla,

Toen Marjan in mijn leven kwam, nu ruim 20 jaar geleden, leerde ik ook een gezin kennen zoals ik dat zelf nooit had meegemaakt. Een hechte familie met een echte pater familias en 3 vrolijke zussen, vriendinnen eigenlijk. Natuurlijk werden er grapjes gemaakt over het leeftijdsverschil, mijn lange grijze haren (toen nog met permanent, jawel!), maar ik werd, samen met mijn zoon, met een warm gevoel door iedereen onvoorwaardelijk opgenomen. Ik dank je daarvoor.

Natuurlijk werd ik uitgeprobeerd, maar jullie kwamen er al snel achter dat ik verbaal redelijk sterk in de schoenen stond.

Eerlijk gezegd had ik met jou af en toe nog de meeste moeite en dat weet je ook. Soms deed je me denken aan mijn vader: die was politieagent, niet van 9 tot 5 maar 24 uur per dag en dus ook in het gezin. Jij bent als schooljuf ook je hele leven gewend dat er naar je geluisterd werd en liever nog, dat er gewoon gedaan werd wat je zei. In de klas is daar niets mis mee, integendeel vind ik zelf, maar daarbuiten kon dat nog wel eens tot discussie leiden. Af en toe had je zelfs mij in de gordijnen.

Maar altijd was daar die beresterke basis van het gezin Olthoff en het besef dat je met vergeven en vergeten verder komt dan met te blijven hangen in, vaak ook nog triviale, onenigheden.

Annekedote: nog altijd zie ik het fanatisme waarmee Jan jou probeerde te redden uit de gretige handen van een overbehulpzame Duitser nadat je door de skilift werd meegesleept (een echte sleeplift, dus). Jaloers? Beschermend? Allebei, denk ik . Na het veel te vroege overlijden van Jan heb jij Mathijs in je eentje opgevoed en voor zover ik dat kan beoordelen, is je dat aardig gelukt. Hij heeft in ieder geval nog geen strafblad. Dit is een grapje en ik zeg dat er maar bij want soms had je wat moeite die te herkennen..

Carla, lieve schoonzus, het enige dat ik nu nog kan zeggen is het volgende:

Zo, meid, je bent nu 50

En da’s natuurlijk prachtig

Nu nog maar 30

En zie, je bent al 80.

Tjits

(ik hoop dat er geen taalfouten in staan…)

Eva en jan

Voor Carla,

Alweer een jaartje ouder

maar dat zie je niet aan jou

Je bent nog steeds een stralende

jonge maar ook aardige vrouw

Altijd bezig met bloemen decoraties

het is af, als je het eindresultaat ziet

Soms te druk met sporten

nee jij verveeld je nog lang niet

Ook sta je in dienst van de medemens

door hen in moeilijke tijden te steunen

Iedereen is hier echt blij mee

om op een schouder te kunnen leunen

Wensen je nog vele jaren

in gezondheid en geluk

Laten we hopen dat dit zal lukken

dan kan het leven niet meer stuk

Jan, Evacobien, Tim en Liza en Rick

Nico olthoff

Marjan

Lieve Carla,

Weet je, we zijn nu gedurende 11 maand samen 100 jaar oud en hebben dus ook samen voor zo’n 100 jaar aan herinneringen.

Het opgroeien in de Griftstraat waarbij we met z’n drieën een kamer moesten delen en dus ook kastruimte. En dat kon nog wel eens protesten opleveren (“geef me mijn trui terug, trut”). Maar ook hele dierbare herinneringen komen boven. Zoals dat als we moesten gaan slapen, Ellen en ik net zolang zeurden totdat je toegaf en een nieuw verhaaltje over Grassprietje ging vertellen en wij in spanning lagen te luisteren of hij nu eindelijk eens afgemaaid ging worden. Eigenlijk was toen al duidelijk wat jij later ging doen!

Ik herinner me ook de vakantie op de camping waar we gedrieën de reputatie van de familie Olthoff hoog hielden. Regen of zonneschijn, wij hadden het naar ons zin en vermaakten ons op schommel en wip. Volgens mij was er toen verder niet veel anders te doen, behalve de disco natuurlijk! Die stond toch wel op nummer 1 totdat Ellen en jij de dansschool ontdekten. Al snel waren jullie daar niet meer weg te slaan en dit werd nog erger toen jij Jan ontmoette. De vlam sloeg over en al snel waren jullie onafscheidelijk. Jan was lief voor je en behoorlijk beschermend: van hem moest ik mijn bloese uittrekken….. alleen om hem daarna aan jou terug te geven!!

Het was (en is) natuurlijk vreselijk dat jullie niet meer tijd samen werd gegund. De jaren tijdens Jan’s ziekte en na zijn overlijden hebben een behoorlijke stempel op je gezet. Ineens moest je alleen de kar trekken en dat met een peuter. En als zusje sta je er bij en je kijkt er naar. Dat is zo moeilijk; er is niets dat je kunt doen. Gelukkig heb je na enige tijd toch weer de draad kunnen oppakken, je moest ook wel voor Mathijs. Het is prachtig te zien hoeveel Mathijs op Jan lijkt: hoezo beschermend?

Die bescherming zoek je ook wel: pappa bellen als je gestrand bent in Italië (hij is toch maar 500 kilometer verderop…) of even vragen wat je moet doen omdat er een skilift was verplaatst. Advies: gewoon naar beneden gaan.

Toch ben je ook heel stoer. Je onderneemt veel, alleen of met Mathijs. Je gaat zelfs mee naar de sauna en verblikt of verbloost niet als je in je blootje moet. Als ik er zelf niet bij was geweest had ik het nooit geloofd!

Kortom Carla, ik ben blij dat je mijn zusje bent en ik hoop nog heel veel gezamenlijke herinneringen te gaan maken.

Gedichtje Bep en Kees

Vriendschap kent geen plechtigheden of rituelen

die het begin of eind markeren , geen juridische en

sociale instituties die het bestaan ervan voor jezelf

en de buitenwereld bewijzen.

Vriendschap bestaat alleen bij de gratie van zichzelf

en duurt zolang ze duurt.